Foxes
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg wim
07 Februari 2014 | Tanzania, Mikumi
Ha luitjes, volgers en gelovigen!
Van het opruimen van een storeroom is nog niets terecht gekomen. Dat zie ik ook niet meer gebeuren. De tijd vliegt, verdomme. Net nu ik in mijn element begin te komen.
Reden te meer om nog eens terug te gaan. Moet dan wel met een heel team aantreden. Voetbaltrainer, engelse leerkrachten en handwerkslieden. Haha.
Woensdag was een leuke, rustige dag.
In de morgen naar het door het ziekenhuis van Roermond en Maastricht opgezette/gesponsorde zieken huis van Mikumi. Had zelf enkele beten van tze-tze vliegen. Beetje zalf en een pilletje en we gaan weer door ook nog wat babie-kleding afgegeven die Annelies had meegegeven. Bij het afrekenen van het consult en de pillen een glimp opgevangen van de administratie. Ik heb gevraagd een foto te mogen maken, werd echter ( begrijpelijk) geweigerd. Ongelooflijk rommelig, maar o zo effectief. Jammergenoeg geen Nederlandse dokters kunnen spreken. Die zijn erwel, het hele jaar rond.
's avonds gedineerd, gegeten dus met de eigenaren van de Lodge, en 7 andere in TZ. Daarnaast hebben ze nog zoon 3000 hectaren land met een weeshuis, plantages etc.
De FOX familie. Pa, Geoff en Vicky. Samen 150 jaar oud en al vanaf 1959 in TZ. Begonnen als manager Voor een thee-company.
Echte Engelsen! Wat een stel. Fris van geest, oog voor de toekomst van dit prachtige land en vol met sprankelende ideeën.
Het was een gezellige avond waarbij veel wetenswaardigheden en visies werden uitgewisseld.
De volgende dag samen ontbeten. De Foxes gingen, met als naar Morogoro, om daarna door te reizen daar Dar.
Halverwege de reis opeens een file. Het is ongeveer 9 uur. Wat is er aan de hand. Nu ja, een kort relaas.
Om een uur of 7 in de morgen krijgen enkele Locals ruzie met Massai. Deze hebben hun geiten namelijk los laten lopen in de tuinen van de plaatselijke bevolking. Het komt tot een handgemeen en een Massai wordt neergestoken en moet naar het ziekenhuis. De gemoederen raken verhit en een groep jonge locals (later uitgroeiend tot z'on 200 stuks) besluit de weg te blokkeren met een omgezaagde boom en brandende autobanden. We staan er nog geen 1000 meter vanaf. Het blijkt dat het dispuut alleen opgelost kan worden door de inzet van een of andere hoge stamhoofd die van ver weg moet komen. Als die er na 3 uur niet is grijpt de intussen opgetrommelde "ME" met een soort traangas en ander knallend materiaal een einde aan. De troublemakers vluchten alle kanten uit met hun machetes en lansen. Een 20- tal wordt gearresteerd.
Na een onderbreking van meer dan 3 uur kunnen we verder. De vrachtauto is allang teruggereden en Sabine en ik gaan in de Landrover vreder . 's avonds pas om 7 uur terug , kPot moe. Vlug een douche en een paar potten bier. Omdat er die dag geen gasten waren heeft Sabine aan het personeel beloofd 's avonds een paar potjes UNO te spelen. We zitten met een man of 16 aan een grote tafel. Pot bier erbij en een paar grote bakken met popcorn. Het personeel krijgt allemaal een consumptie. Ze mogen dan wel geen alcohol maar Sabine knijpt een oogje dicht. Die consumptie is natuurlijk zo op. Dan vraagt er een of ze nog een tweede mogen. Dat is niet altijd gebruikelijk.
Sabine zegt tegen de staff dat ze dit democratiesch gaat oplossen.
Iedereen die maar één consumptie wil moet de hand opsteken. Ze zijn een beetje verward. Toch steken twee personen hun hand op. Dan de handen omhoog voor twee consumpties. Dan begrijpen ze het en iedereen, ook de eerste twee steken hun hand op. Veel gelach uiteraard.
Ik zeg dat ik het er niet mee eens ben en dat er nu twee mensen zijn die buiten de boot vallen. Die willen maar een consumptie.
Weer verbaasde gezichten.
Ik geef aan dat ik iedereen tevreden wil stellen. Dus iedereen krijgt eerst een consumptie. Dan krijgt iedereen twee consumpties. In totaal dus drie. Ze begrijpen, uiteraard, mijn redenatie niet, maar hebben er zeker geen problemen mee.
Na een dik uur kaarten stoppen we er mee.
Ik heb dan ook al drie halve liters achter mijn kiezen. We moeten nog eten. Het is 21.00 uur, eten nog een snel voor ons gemaakte snack met een beetje sla en dan naar Sabines buisje.
We liggen dan ook zo in bed en vallen acuut in slaap om pas om 07.00 wakker te worden. Normaal is dat zo tegen vijven.
Zo.
Volgende relaas zal mijn vermoedelijk laatste zijn.
Wim
Van het opruimen van een storeroom is nog niets terecht gekomen. Dat zie ik ook niet meer gebeuren. De tijd vliegt, verdomme. Net nu ik in mijn element begin te komen.
Reden te meer om nog eens terug te gaan. Moet dan wel met een heel team aantreden. Voetbaltrainer, engelse leerkrachten en handwerkslieden. Haha.
Woensdag was een leuke, rustige dag.
In de morgen naar het door het ziekenhuis van Roermond en Maastricht opgezette/gesponsorde zieken huis van Mikumi. Had zelf enkele beten van tze-tze vliegen. Beetje zalf en een pilletje en we gaan weer door ook nog wat babie-kleding afgegeven die Annelies had meegegeven. Bij het afrekenen van het consult en de pillen een glimp opgevangen van de administratie. Ik heb gevraagd een foto te mogen maken, werd echter ( begrijpelijk) geweigerd. Ongelooflijk rommelig, maar o zo effectief. Jammergenoeg geen Nederlandse dokters kunnen spreken. Die zijn erwel, het hele jaar rond.
's avonds gedineerd, gegeten dus met de eigenaren van de Lodge, en 7 andere in TZ. Daarnaast hebben ze nog zoon 3000 hectaren land met een weeshuis, plantages etc.
De FOX familie. Pa, Geoff en Vicky. Samen 150 jaar oud en al vanaf 1959 in TZ. Begonnen als manager Voor een thee-company.
Echte Engelsen! Wat een stel. Fris van geest, oog voor de toekomst van dit prachtige land en vol met sprankelende ideeën.
Het was een gezellige avond waarbij veel wetenswaardigheden en visies werden uitgewisseld.
De volgende dag samen ontbeten. De Foxes gingen, met als naar Morogoro, om daarna door te reizen daar Dar.
Halverwege de reis opeens een file. Het is ongeveer 9 uur. Wat is er aan de hand. Nu ja, een kort relaas.
Om een uur of 7 in de morgen krijgen enkele Locals ruzie met Massai. Deze hebben hun geiten namelijk los laten lopen in de tuinen van de plaatselijke bevolking. Het komt tot een handgemeen en een Massai wordt neergestoken en moet naar het ziekenhuis. De gemoederen raken verhit en een groep jonge locals (later uitgroeiend tot z'on 200 stuks) besluit de weg te blokkeren met een omgezaagde boom en brandende autobanden. We staan er nog geen 1000 meter vanaf. Het blijkt dat het dispuut alleen opgelost kan worden door de inzet van een of andere hoge stamhoofd die van ver weg moet komen. Als die er na 3 uur niet is grijpt de intussen opgetrommelde "ME" met een soort traangas en ander knallend materiaal een einde aan. De troublemakers vluchten alle kanten uit met hun machetes en lansen. Een 20- tal wordt gearresteerd.
Na een onderbreking van meer dan 3 uur kunnen we verder. De vrachtauto is allang teruggereden en Sabine en ik gaan in de Landrover vreder . 's avonds pas om 7 uur terug , kPot moe. Vlug een douche en een paar potten bier. Omdat er die dag geen gasten waren heeft Sabine aan het personeel beloofd 's avonds een paar potjes UNO te spelen. We zitten met een man of 16 aan een grote tafel. Pot bier erbij en een paar grote bakken met popcorn. Het personeel krijgt allemaal een consumptie. Ze mogen dan wel geen alcohol maar Sabine knijpt een oogje dicht. Die consumptie is natuurlijk zo op. Dan vraagt er een of ze nog een tweede mogen. Dat is niet altijd gebruikelijk.
Sabine zegt tegen de staff dat ze dit democratiesch gaat oplossen.
Iedereen die maar één consumptie wil moet de hand opsteken. Ze zijn een beetje verward. Toch steken twee personen hun hand op. Dan de handen omhoog voor twee consumpties. Dan begrijpen ze het en iedereen, ook de eerste twee steken hun hand op. Veel gelach uiteraard.
Ik zeg dat ik het er niet mee eens ben en dat er nu twee mensen zijn die buiten de boot vallen. Die willen maar een consumptie.
Weer verbaasde gezichten.
Ik geef aan dat ik iedereen tevreden wil stellen. Dus iedereen krijgt eerst een consumptie. Dan krijgt iedereen twee consumpties. In totaal dus drie. Ze begrijpen, uiteraard, mijn redenatie niet, maar hebben er zeker geen problemen mee.
Na een dik uur kaarten stoppen we er mee.
Ik heb dan ook al drie halve liters achter mijn kiezen. We moeten nog eten. Het is 21.00 uur, eten nog een snel voor ons gemaakte snack met een beetje sla en dan naar Sabines buisje.
We liggen dan ook zo in bed en vallen acuut in slaap om pas om 07.00 wakker te worden. Normaal is dat zo tegen vijven.
Zo.
Volgende relaas zal mijn vermoedelijk laatste zijn.
Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
